การมองหาใครสักคนที่จะมาอยู่ข้างๆ เราในวันที่เรารู้สึกแย่หรือไม่รู้จะหันหน้าไปคุยกับใครดีคงจะคล้ายๆ การนั่งมองดาวบนฟ้าแล้วคุยกับดาวบนฟ้าคนเดียวเงียบๆ เหมือนคนบ้า...บางครั้งความรักมันก็คล้ายกับดาวตก  เราไม่มีทางรู้ได้เลยว่าดาวดวงไหนบนฟ้าจะตกลงมาในตอนที่เราแหงนหน้ามองมัน...แถมไม่มีทางคาดเดาได้ว่าดาวดวงนั้นจะสามารถทำให้คำอธิฐานของเราเป็นจริงได้หรือไม่...เช่นเดียวกับการที่ใครหลายคนพยายามลืมเรื่องราวที่ทำให้เจ็บปวด  โดยเฉพาะ  "รักครั้งแรก"  ความรักที่ผิดหวังจากการแอบรักมาตลอดหลายปี  สุดท้ายเราก็เป็นแค่ดาวที่อยู่ไกลออกไปนอกโลก  ดาวดวงไหนสักดวงที่หากใครมองขึ้นมาอาจจะมองไม่เห็นแสงสว่างที่เราพยายามเปล่งแสงออกมา...บางทีสิ่งที่ดาวดวงเล็กๆ อย่างเราควรทำก็คือการตัดใจและก้าวออกจากพื้นที่ตรงนั้นเพื่อมองหาใครสักคนให้มาแทนที่ใครบางคน  แต่จะมีใครสักคนไหมที่มีความสามารถมากพอที่จะลบภาพของคนๆ นั้นออกจากใจของเราได้